برای گمنام های نام آور و نام آوران گمنام
بگو چگونه بگیرم نشان، بهارت را
بهار یاد تو، این کهنه یادگارت را
چقدر خیره بمانم به جادهی خورشید
هنوز می شود آیا که انتظارت را...؟
چه میشود که بیایی و دست خسته ی من
غزل غزل بتکاند ز تن غبارت را
برای آنکه بیابم تو را نفهمیدم
سراغ واژه بگیرم و یا تبارت را
من از اهالی این کوچههای شب زدهام
که گم نموده دلم چرخهی مدارت را
چقدر دربه در شعر خویشتن باشم
مگر بیابم از آیینه اعتبارت را...
منبع: کتاب زخم سیب
لکلک ها
بر لوله ی تانکها لاله کرده اند
هواپیماهای جنگی زمین را شخم زده اند
برداشت روزنامه ها این است:
«جنگ تمام شده است.»
برگشته ام
در آستانه ی در
بازوانت را میگشایی
و من
با آستین هایی که به جیبم سنجاق است
تنها چهل درصد آغوش برایت آورده ام
منبع: کتاب زخم سیب
علی اصغر داوری - کاشمر
آن روز که خورشید روشناییاش را به تو هدیه داد
سرزمین هزار آوایمان
تولد دوبارهی خون و آتش را جشن گرفت
و از تمام روزنهها عطش میجوشید
ابرهای سیاه آمدند
و فرصت پرواز را
از تمام پرندهها گرفتند
آن روز تمام نوجوانی نخلها خمیده شد
آن روز
شهرمان شهید شد!
شاعران: ارژنگ، فاطمه - کلاله، گلستان
منبع: کتاب زخم سیب
سلامتروندی، فکریه - ارومیه
کیست آنکه عاشقانه پر گشود
در کران این فضای پر ز دود
او که با نگاه پر ز مهر خویش
تیرگی ز قلب آسمان زدود
کیست آنکه تشنه را شراب داد
زندگی ساده را جواب داد
کیست آنکه روز و شب هزار بار
بر نهال تشنهی دل آب داد
او که میتپد دلم برای او
او که ماندهام در ابتدای او
گامهای کال ما نمیرسد
لحظهای به گرد و خاک پای او
اوست مهربان چراغ این زمان
اوست مهر روشنی در آسمان
صد فرشته عاشقانه داد زد
اوست شمع پاک و نور جاودان
منبع: کتاب زخم سیب