عملیات بدر شروع شده بود و ما توانسته بودیم هیجده قبضه توپ 105 میلیمتری از دشمن غنیمت بگیریم. در به در دنبال ماشین بودم که این غنیمتی‏ها را بکشیم عقب. به هر کس که گمانم می‏رفت، رو انداختم و التماس کردم؛ ولی توجهی نکردند. اگر آنجا نگه‏شان می‏داشتیم دشمن بمباران می‏کرد و از بین می‏رفتند. تا دیر نشده بود باید اینها را می‏بردیم پشت جبهه.

هر چه فکر کردم که با این توپ‏ها چه کنم، عقلم به جایی قد نداد. تا اینکه به فکرم رسید آقا مهدی را پیدا کنم و به خودش بگویم. در تاریکی شب و زیر آتش بی‏امان، سراغ آقا مهدی را گرفتم. گفتند توی کیسه‏ای است. توی نخلستان کیسه‏ای پیدایش کردم، شب از نیمه گذشته بود و داشت بر و بچه‏ های تخریب را برای انهدام اتوبان بصره العماره می‏فرستاد. مین‏ها و خرج گودها و... را جمع کرده بودند یک جا. 

خستگی در چهره‏اش موج می‏زد. گرد و غبار بر سر و صورتش نشسته   

بود. رو به آقا مهدی گفتم: هیجده قبضه توپ 105 میلیمتری غنیمت گرفته‏ایم، هیچ کس کمک نمی‏کنه اینارو ببرم عقب. اگه تا فردا اینجا بمانن، هواپیماها بمباران‏شان می‏کنن... 

برگشت گفت: خدا مرا بکشد تا شما راحت شوین! 

این را گفت و بلند شد و در تاریکی شب از دیده‏ها ناپدید شد. 

پیش از شروع بدر یک نوع دلدادگی شدیدی پیدا کرده بودم. 

گفتم: اجازه بدین توی عملیات کنارتون باشم. گفت: «هر کی کار خودش رو بکنه و کمک سازمانش باشه، بهتره» هیچ وقت نمی‏خواستم حرفی بزنم یا کاری بکنم که باعث رنجش خاطرتش بشود؛ در اولین جلسه‏ای که با فرماندهان واحدهای لشکر در حضورش بودم فرماندهان واحدها گزارش می‏دادند و من دلشوره داشتم که چگونه حرفم را شروع کنم.یک لحظه با صدای آرامی گفت: «آقای جمالی شما بفرمایین.» با این گفته‏اش قلبم از تب و تاب افتاد و آرام گرفت. شکسته بسته چیزهایی گفتم. اما آنچه به حیرتم وا داشته بود ادب و متانت آقا مهدی بود از شروع جلسه تا انتها روی دو زانو نشست و هیچ تغییری در حالت خود نداد. 

وقت نماز ظهر بود. توی سنگر آقا مهدی بود و آقا مصطفی مولوی و من.

هر دوی ما اصرار داشتیم که نماز را پشت سر آقا مهدی بخوانیم. ولی قبول نمی‏کرد این قدر عقب رفت که پشتش خورد به دیواره سنگر. با خواهش نماز ظهر را با امامت او خواندیم... بین دو نماز هر دوی ما را پی کاری از سنگر بیرون فرستاد. وقتی برگشتیم نماز عصر را تمام کرده بود. گفتم: «آقا مهدی! لیاقت نداشتیم به شما اقتدا کنیم؟» گفت: «من خودم کم گناه دارم؟!...» اشک در چشمانم حلقه زد...

علی جمالی 

منبع: کتاب آشنایی ها

موسیگل محمدی فرزند جمشید در سال 1335 در شهرستان سراب از توابع استان اردبیلدیده به جهان گشود وی تحصیلات خود را تا اخذ مدرک سیکل ادامه داد و پس از آن جهت کمک به تامین معاش خانواده به کار پرداخت پس از مدتی جهت گذراندن خدمت نظام وظیفه به سربازان ارتش جمهوری اسلامی پیوست و در تیپ 81 زرهی بعنوان آرپی‌جی‌زن مشغول به خدمت گردید و در جریان نبرد به اسارت نیروهای دشمن بعثی درآمد وی پس از گذراندن سالها اسارت در بند دژخیمان سرانجام در پانزدهمین روز از خردادماه سال 1368 در سن 33 سالگی غریبانه به ملکوت اعلی پیوست و حصار سرد زندان را شرمنده صبر ایوب‌وار خویش ساخت پیکر خسته ورنج‌کشیده او را در اردوگاه العماره رمادی شماره 102 به خاک سپردند و نسیم پیام غربت او را برای خانواده چشم انتظار به همراه آورد.

روحش شاد

منبع:پرونده شهید در گروه تحقیقاتی فکه، برگرفته شده از سایت صبح

چمران جنگجویی پرهیزکار و معلمی متعهد بود 

بسم الله الرحمن الرحیم 

انا لله و انا الیه راجعون 

شهادت انسانساز سردار پرافتخار اسلام و مجاهد بیدار و متعهد راه تعالی و پیوستن به ملاء اعلی، دکتر مصطفی چمران را به پیشگاه ولی عصر ارواحنا فداه تسلیت و تبریک عرض می‏کنم. 

تسلیت از آن رو که ملت شهیدپرور ما سربازی را از دست داد که در جبهه‏ های نبرد با باطل، چه در لبنان و چه در ایران حماسه می‏آفرید و سرلوحه‏ی مرام او اسلام عزیز و پیروزی حق بر باطل بود. او جنگجویی پرهیزکار و معلمی متعهد بود که کشور اسلامی ما به او و امثال او احتیاج مبرم داشت. و تبریک از آن رو که اسلام بزرگ چنین فرزندانی تقدیم ملتها و توده‏ های مستضعف می‏کند و سردارانی همچون او در دامن تربیت خود پرورش می‏دهد. مگر چنین نیست که زندگی عقیده و جهاد در راه آن است. 

چمران عزیز با عقیده‏ی پاک خالص غیروابسته به دسته‏ جات و گروه های سیاسی و عقیده به هدف بزرگ الهی، جهاد در راه آن از آغاز زندگی شروع و با آن ختم کرد. او در جهاد، با نور معرفت و پیوستگی به خدا قدم نهاد و در راه آن به جهاد برخاست و جان  خود را نثار کرد. او با سرافرازی زیست و با سرافرازی شهید شد و به حق رسید. 

هنر آن است که بی‏ هیاهوهای سیاسی و خودنمای های شیطانی برای خدا به جهاد برخیزد و خود را فدای هدف کند نه هوی، و این هنر مردان خداست. 

او در پیشگاه خدای بزرگ با آبرو رفت. روانش شاد و یادش بخیر. و اما، ما می‏توانیم چنین هنری داشته باشیم؟ با خداست که دستمان را بگیرد و از ظلمات جهالت و نفسانیت برهاند. من این ضایعه را به ملت شریف ایران و لبنان، بلکه به ملتهای مسلمان و قوای مسلح و رزمندگان در راه حق و به خاندان و برادر محترم این مجاهد عزیز تسلیت عرض می‏کنم و از خداوند تعالی رحمت برای او و صبر و اجر برای بازماندگان محترمش خواهانم

تاریخ 1 / 4 / 60 

مثل چمران بمیرید 

شماها چند سال دیگر نیستید در این عالم، چمران هم نیست، چمران با عزت و عظمت و با تعهد به اسلام جان خودش را فدا کرد و در این دنیا شرف را بیمه کرد و در آن دنیا هم رحمت خدا را بیمه کرد، ما و شما هم خواهیم رفت. مثل چمران بمیرید، مثل این سربازهایی که در مرزها کشته می‏شوند بمیرید.

تاریخ 1 / 4 / 60

منبع: کتاب ایثار و شهادت در مکتب امام خمینی

مسأله‏ ایکه قابل توجه است این است: در آیات و روایات وارد شده که شهید زنده است شهید نمی‏میرد سؤال این است مگر سایر مؤمنین غیر از شهداء پس از مرگ زنده نیستند؟ آن‏ها می‏میرند و نابود می‏شوند که قرآن و روایات می‏گوید شهدا زنده‏ اند؟ 
پاسخاز این سؤال زیاد است فعلا ما به یک جواب اکتفا می‏کنیم و آن این است که طبق آیات و روایات که در بحث بقاء روح در همین کتاب ذکر خواهیم کرد، ارواح همه‏ی انسان‏ها پس از مرگ، در عالم برزخ زنده هستند، تا قبل از نفخه صور، چون صور اسرافیل قبل از روز قیامت دمیده شود آن‏ها هم می‏میرند سپس خداوند متعال اجسام را با ارواح دو مرتبه زنده می‏کند غیر از ارواح شهداء که آن‏هاهرگز نمی‏میرند، آن‏ها زنده هستند تا روز قیامت دلیل بر این مطلب این آیه‏ی شریفه است: 
«ونفخ فی الصور فصعق من فی السموات و من فی الأرض الا من شاء الله ثم نفخ فیه أخری فاذا هم قیام ینظرون - و أشرقت الأرض بنور ربها».
در صور اسرافیل دمیده می‏شود می‏میرند کسانی که در آسمان‏ها و زمینند مگر کسانی را که خدا بخواهد، (آن‏ها زنده‏اند).

درتفسیر وارد شده آن‏ها که زنده‏اند شهداء می‏باشند که هرگز نمی‏میرند سپس دو مرتبه صور اسرافیل دمیده می‏شود پس ناگهان همه‏ی آن‏ها که مرده بودند بپا می‏خیزند و منتظر فرمان خدایند.
مرحومحاج میرزا حبیب‏الله خویی در منهاج البراعة شرح نهج‏البلاغة حدیثی را از پیغمبر اکرم صلی الله علیه و آله از تفسیر مجمع البیان در ذیل آیه‏ی شریفه نقل می‏کند کسانی که زنده هستند و هرگز نمی‏میرند آن‏ها شهداء می‏باشند و فی روایة ان النبی صلی الله علیه و آله سئل جبرئیل عن هذه الایة من ذا الذیلم یشاءالله یصعقهم؟ قال هم الشهداء متقلدون اسیافهم حول العرش.
معنایدیگری که شهداء زنده هستند و هرگز نمی‏میرند با وجود این که تمام ارواح درعالم برزخ زنده هستند این است که زنده بودن شهداء در عالم برزخ یک نوع زنده بودن خاصی است که چنین زنده بودن را دیگران ندارند آن خاص خاص، مخصوص شهداء است که دیگران چنین حیاتی را ندارند.
منبع: کتاب مقام شهید در پیشگاه پروردگار

چمران جنگجویی پرهیزکار و معلمی متعهد بود 

بسم الله الرحمن الرحیم 

انا لله و انا الیه راجعون 

شهادت انسان ساز سردار پرافتخار اسلام و مجاهد بیدار و متعهد راه تعالی و پیوستن به ملاء اعلی، دکتر مصطفی چمران را به پیشگاه ولی عصر ارواحنا فداه تسلیت و تبریک عرض می‏کنم. 

تسلیت از آن رو که ملت شهیدپرور ما سربازی را از دست داد که در جبهه‏ های نبرد با باطل، چه در لبنان و چه در ایران حماسه می‏آفرید و سرلوحه‏ ی مرام او اسلام عزیز و پیروزی حق بر باطل بود. او جنگجویی پرهیزکار و معلمی متعهد بود که کشور اسلامی ما به او و امثال او احتیاج مبرم داشت. و تبریک از آن رو که اسلام بزرگ چنین فرزندانی تقدیم ملتها و توده‏ های مستضعف می‏کند و سردارانی همچون او در دامن تربیت خود پرورش می‏دهد. مگر چنین نیست که زندگی عقیده و جهاد در راه آن است. 

چمران عزیز با عقیده‏ی پاک خالص غیروابسته به دسته‏جات و گروه های سیاسی و عقیده به هدف بزرگ الهی، جهاد در راه آن از آغاز زندگی شروع و با آن ختم کرد. او در جهاد، با نور معرفت و پیوستگی به خدا قدم نهاد و در راه آن به جهاد برخاست و جان  خود را نثار کرد. او با سرافرازی زیست و با سرافرازی شهید شد و به حق رسید. 

هنر آن است که بی‏ هیاهوهای سیاسی و خودنمای های شیطانی برای خدا به جهاد برخیزد و خود را فدای هدف کند نه هوی، و این هنر مردان خداست. 

او در پیشگاه خدای بزرگ با آبرو رفت. روانش شاد و یادش بخیر. و اما، ما می‏توانیم چنین هنری داشته باشیم؟ با خداست که دستمان را بگیرد و از ظلمات جهالت و نفسانیت برهاند. من این ضایعه را به ملت شریف ایران و لبنان، بلکه به ملت های مسلمان و قوای مسلح و رزمندگان در راه حق و به خاندان و برادر محترم این مجاهد عزیز تسلیت عرض می‏کنم و از خداوند تعالی رحمت برای او و صبر و اجر برای بازماندگان محترمش خواهانم

تاریخ 1 / 4 / 60 

مثل چمران بمیرید 

شماها چند سال دیگر نیستید در این عالم، چمران هم نیست، چمران با عزت و عظمت و با تعهد به اسلام جان خودش را فدا کرد و در این دنیا شرف را بیمه کرد و در آن دنیا هم رحمت خدا را بیمه کرد، ما و شما هم خواهیم رفت. مثل چمران بمیرید، مثل این سربازهایی که در مرزها کشته می‏شوند بمیرید.

تاریخ 1 / 4 / 60

منبع: کتاب ایثار و شهادت در مکتب امام خمینی