سالکنیا، فرزاد -تهران
چه روبهروی سیاهی دارد این پنجره
پشت هراس آوارهای مکرر
مشقهای ننوشته در باد
میزهای شکسته
تختهای سیاه
بیقرار نوشتن از سرباز
و زمینی
آبستن پرواز
چه طلوع سرخی دارد این آسمان
با کبوترانی که از شرجی آوازی دور بر میگردند
نگاهشان پر از پرنده و پرواز است
حتما به یاد میآورند
که از همین آسمان پر ستاره
باران پر میبارید
و پرواز چه ساده بر زمین نشست
چه روبهروی سپیدی دارد این آینه
این خاطرات دور.
منبع: کتاب زخم سیب