رشیدی، عظیمه - زرند، کرمان‏
تقدیم به جانبازان‏
کسی که غربتش آیینه را تکان می‏داد
به یاس‏ها چه صمیمانه آشیان می‏داد
همیشه حرف دلش حرف درد مردم بود
همیشه سهم خودش را به دیگران می‏داد
دلش، تلافی ایثار و عشق و ایمان بود
دلش تلاطم امواج را نشان می‏داد
نگاه نافذ و گرمش ستاره می‏پاشید
و با نگاه نجیبش به من توان می‏داد
کنار تربت مردی نشسته می‏نالید
و دست‏های خیالی‏اش را تکان می‏داد
منبع: کتاب زخم سیب